öykü on Ağustos 17, 2009 dedi ki...

Yıne sıır gıbı bı yazı..
Ama keske huznu olmasa Alı abımın
ıstıyorum kı yuzu gulsun artık..
sevgılerımle..

Ali İkizkaya on Ağustos 17, 2009 dedi ki...

Sevgili Öykü Kız!
Ne Yazık ki, dilekler dağıtılırken ben imkansız bir şey istemişim. Ve bana imkansız verilmiş. Hüzün ve .... benim parçalarım olarak kalacak.
Sevgimle.

Aşk ve Zehir on Ağustos 18, 2009 dedi ki...

birgün bir mandal yakar yüreği, birgün bir şarkı duyulan uzaktan, birgün odadaki bir resim, birgün elindeki bir kahve...
aslında herşey basit ama O olunca ne kadar özeldi değil mi onca basit şey?

basiti özel kılan kimselerden uzak kalmak,ayrı düşmek zor ve yıkıcı ama yoksa eğer yanında, tercih etmişse gitmeyi o halde kendimize özel kılmayı becerilmektir bize düşen...

Sevgilerimle Ali Abi...

Başak BAŞOL on Ağustos 18, 2009 dedi ki...

aaaaaaaaaaa!!!!

Ama kızacam ben şimdi,siz kimi bekliyorsunuz bilmiyorum da sonunda ben geleceğim.Bak nasıl şenlenecek bir anda hayat.Ne mandal kalacak,ne çamaşır, uçuşan rüzgarda...Hatta o kafanızda ki sizi bu kadar üzen anılarda rüzgarda ki çamaşırlar gibi uçuşacak...

Yazı çok güzel ama ben de Öykü gibi artık gül istiyorum.Şöyle düşün;kalabalıklar içinde yalnız olanlar var,yanında biri yattığı halde yalnız hissedeler var,kocaman bir ailesi olduğu halde hala nereye ait olduğunu bulamayanlar var.Sonuçta bu dünyaya gelirken de yalnızdık ,giderken de öyle olacağız...

Sevgiyle Kal...

Ali İkizkaya on Ağustos 18, 2009 dedi ki...

Sevgili Aşk ve Zehir!
Anlamışsın sen beni usulcacık ve seninde gözlerin takılmış. Dediğinde haklısın gayret etmek gerekli. Bazen oldu diyorsun. Minnacık bir şey çıkıp saldırıyor. Biliyorsun bir bardak kırılsa; ne kadar temirlersen temizle yine günün birinde ufacıcık bir cam tanesi kalıverdiğini görürsün. Bu yüzden cam kırıkları.
Sevgilerimle.

asya selda on Ağustos 18, 2009 dedi ki...

ne tanıdık bir yazı...
ne tanıdık bir hüzün...
ve ne tuhaf değil mi??

Ali İkizkaya on Ağustos 18, 2009 dedi ki...

Sevgili Başak!
O nasıl geliş öööleee ooooo. Yıkıldı her yer. Rüzgar ve hava muhteşem olmuş. Hadi nooolurrr. Bi daa yapsana.
Gelecek olan, ben sen(in)im diye gelecek olandır. Gel Başak, kapı sonuna kadar açık. Gel ki rüzgarla gitsin hepsi. Bende demişimdir öyle bir rüzgar esseki alıp götürse ne varsa. Getirse o eski sevecenliğimi ve gülüşümü, çocukca muzipliğimi. Gerçekten çok teşekkür ederim sana "Geleyim, gülüşün yerine gelsin" yorumun için.
Sevgimle.

Ali İkizkaya on Ağustos 20, 2009 dedi ki...

Sevgili Asya Selda!
Anladığına, dokunduğuna sevindim. Belki de aynı rüya yı görmüşüzdür. İnsanız. Sevginin güçlülüğü ile ilgilidir. Şaşırmam ama karşılaşmak. Bunu anlayan birisiyle karşılaşmak gerçekten güzel ve anlamlı.
Teşekkür ederim.
Sevgiyle.

öykü on Ağustos 21, 2009 dedi ki...

Alı abıııııı
huzun dagılsın yuzun gulsun
ödulun var
bı bloguma ugrar mısın lutfen
sevgılerımle:))

Çınar on Ağustos 21, 2009 dedi ki...

Bu ne aşktır Yarabbim.Bu ne biçim bir sevda. Böyle sevilen bir kadın nasıl gider? Ya da bu kadar severken bir erkek nasıl gidişine izin verir sevdiceğinin..?

Ya da; bu, aşkı sevdayı anlatım mıdır yalnızca? Öyle ise, bu nasıl bir güzel anlatımdır böyle? Yürek dolusu. Büyülü ve gizemli. Harikasınız tüm yazılarınızı takipteyim.

Sevgiler

Biraz on Ağustos 21, 2009 dedi ki...

Ne kadar berrak ve son satirina kadar okutan cok guzel bir yazi, kaleminize ve emeginize saglik, paylastiginiz icin ise ayrica tesekkurler.
Sevgi ve selamlarimla.

asya selda on Ağustos 21, 2009 dedi ki...

Aşk herzaman yanında olmak dokunmak olmamıştır onlar için..

belkide gitmek zorunda kalmıştır kadın istemesede,
erkek gitmesine izin vermek zorunda kalmıştır ne kadar dirensede kapı önlerinde açsada kollarını iki yana olmamıştır..

ve o kapı kapandıgından beri geleceği gün için yaşamaktadır belkide ...
ölemeyeceğim demiştir o dönmeden ,kendini yarı yoda bırakmaya hazırlanan ciğerlerine...


ve,
yalnızlıgıyla gurur duymakta ,başkasına aşık olamamaktadır...
kadında ,erkekte...

ben tercüme oldum ama yazıya Ali abi:):)
AFFOLA:)

Ali İkizkaya on Ağustos 21, 2009 dedi ki...

Sevgili Biraz!
Ben de seninle aynı duyguları paylaştım yazarken. Çok berrak ve kısaydı. Öyle ağladımki yazarken. Göz yaşlarımın adeta kloroform keskinliğinde ve yakıcılığında olduğu farkettim. Kimse için yıkıcı olmasın diye biraz yumuşattım. Beğenmene ve anlamana hissetmene sevindim. Umarım aynı temizlikte yazmaya gayret ederim.
Sevgiyle.

Ali İkizkaya on Ağustos 21, 2009 dedi ki...

Sevgili Çınar!
Ne güzel yazmışsın içinden geldiği gibi. Benim hayatımdaki kadınlar hep böyle sevildiler. Ve bu sevgi onlara ne yaptı bilmiyorum çekipp gittiler. Gitmemeleri için, inanmaları için çabamda da hakaret ettiler.
Burda diyeceksin ki, kadın görmemişsin yada sevilmemişsin. Doğrudur. Bilirmisin ben canımın taa içini yanındayken bile özleyebilen, canımın içi bir çay içimi bile uzaklaştığında ona özlemimi bir not kağıdına yazıp buzdolabının yada yastığının kenarına koyan bir adamım. Çünkü kaybetmenin ne demek olduğunu biliyorum. Burnum çok sürtülmüş sokak taşlarına. Bu yazdıklarım hep beklediğime idi. Gelen geçenler oldu, talip olanlar oldu. Ama yalan söylediler. Umuduz dediler, ümidi kırdılar büsbütün. Hiç bir ümidim kalmayınca da biriktirdiğim ne varsa blog da yazmaya karar verdim. Kaybetmişsen, kafana vurulmuşsa; onun(her kimse) değil çamaşır asmasını, ayağının tozunu bile özlersin.
Anladığın ve hissettiğin için çok teşekkür ederim. Yine yazarım bende çok var bitmez Çınar hanım.
Hanedeki herkese sevgi ve saygı.

Ali İkizkaya on Ağustos 21, 2009 dedi ki...

Sevgili Selda Kız! Ah Can Kız !
Bir insan nasıl ufacık bir öyküyü benimser, nasıl alıda bağrına bastırır içine sığdırır gibi. Ne iyi etmişsin böyle yapmakla. Ben de böyle olsun diye yazıyorum. Bu küçücük an hikayesi SANA AİTTİR bundan böyle. Senin adınla anılsın. Buna benzer bir tane daha var. Onu da senin yazacağım. Sevgi emek sarfedene verilmeli hak ettiğince.
Söylediklerinde haklısın. Tek bir farkla. Bana gelenler mecburiyetten gitmediler. Şımarıklık ve bencillikten yalanla gittiler.
Ne iyi ettin de yazdın.
Sevgiyle.

asya selda on Ağustos 21, 2009 dedi ki...

tanıdık bir yüzü yıllar sonra görmüş sarılmış sırtına sıkı sıkı vurmuş
çekmiş kokusunu içine doyamamış gibiydi..
okudum çok sevdim senin yüreğinden dökülen ve artık benim olan bu hikayeyi...

her geldiğimde buraya bu sayfaya

gerçek dünyamda buluyorum kendimi sen başka yazılarda yazsan abim bu can kız gelip gidip sarılacak koklayacak hikaye-ni-mi...

asya selda on Ağustos 21, 2009 dedi ki...

........canımın içi bir çay içimi bile uzaklaştığında ona özlemimi bir not kağıdına yazıp buzdolabının yada yastığının kenarına koyan bir adamım.......

yok ya böyle olmamalı bukadar sevgiyi bilen bir insan

şımarıkça,yalanla başbaşa bırakılmamalı...
üzüldüğüm siz değilsiniz
eminim sevgi hakettiği bir çift mandaldan sıyrılıp düşecek ellerinize...
üzüldüğüm onlar...:)

Ali İkizkaya on Ağustos 22, 2009 dedi ki...

Sevgili Selda Can Kız!
Biz de de özlemek için burnumun direği kırıldı denir. Kokusunu özler insan dostun, sevdiğinin. İçine sindirir gibi. Bir çeşit ritueldir. Bir dost bir kız kardeş kazandığıma ben de sevindim. Bu yazı da güzel bir elbise gibi senin üzerinde ne hoş ve alımlı durdu ve seninle anlam kazandı. Her zaman gel. Burayı güvenli bir vaha ve dost bağı olarak aklının sokaklarına yaz.
Ben senin sevgine hem saygı hem de sevgi duydum.
O küçük pırasanında poğaça ayaklarından öp benim için.
Sevgiyle..

asya selda on Ağustos 22, 2009 dedi ki...

:):):)
pırasa:)kızıma asyama hiç böyle hitap edilmemişti
pırasa:))
sevdim bu ismi:)

asyanın adıda asya ile ilyastan bir parça:)
ama pırasa::)
tamam öptüm
şimdi şu anda ve o da benim ayaklarıma sarıldı:)
çıkmalıyım zira ayaklarım asyanın dişlerinin saldırısında:)

asya selda on Eylül 09, 2009 dedi ki...

her geldiğimde kapısını açmadan gidemediğim odam benim...yine hoşgeldim

asyaselda on Eylül 11, 2009 dedi ki...

tık tık tık...
kimse yok mu
ali abi???
yeni bir sayfa açtım kendime http://tutunamayanlardanmsnz.blogspot.com

ve bu bir çift mandalın ordada olmasını istiyorum izin verirsen..
senin adını ekleyerek tabi..

yüreğime alıp ta içimde hissetmişken onsuz yarım kaldı gibi...
izin verirmisin?
sevgiler

asyaselda on Mayıs 28, 2010 dedi ki...

ali abi:(

Ali İkizkaya on Mayıs 28, 2010 dedi ki...

Son günlerde aynı öteki tarafta yazdığın gibiyim. Hiç bir şeyi toplamıyorum. Sigara izmaritleri ve tabaklar...
Saçlarına olmuş yada olabilecek bir şey beni çok üzer...
Umarım bir gün bu benzerliğin yada hissedişin sebebini buluruz...

asyaselda on Mayıs 31, 2010 dedi ki...

Bende...
Kybolup gidiyorum.
Boynumda koparamadığım bir tasma
kaçarken birden durup hızla gerisin geriye kaçtığım yerlere çarpıyorum.
sessizce parçalanıyorum.

saçlarım aynı merak etme...
sevgimle,
sebep???belki bir gün ...

Ali İkizkaya on Temmuz 30, 2010 dedi ki...

Günlüklerime baktım da, bu yazının yazılış tarihi 01.01.1993. Tam tamına 18 yıl geçmiş üzerinden. Böyle yazmışım ve O gün hissettiklerim aynen bunlardı..
Ben bu satırları 18 yıl önce, burda birileriyle flört etmek amacıyla 18 yıl sonrasını düşünüp planlayarak yazmadım. Yaramın ve bana yapılan haksızlığın bir nişanesi olarak kalması ve bilinmesi için kaleme almıştım. Bir insanın böyle bir yarayı insanlara açık bir yerde yazabilmesi için hem çok cesur hem de gururunu ciddi derecede ayaklar altına almış olması lazım. Burası benim odam, benim kendimle hesaplaştığım, duvarlarına bağıra çağıra kendimin ne olduğunu söylediğim yer.

Ali abi kaç yıl olmuş degil mi?
Geldim,okudum,gitti
Sevgiyle kal
Asyaselda

Sayın Ali İkizkaya Kadir gecemiz ülkemiz ve Ailelerimiz için hayırlara vesile olsun