Yurtdışı seyahatinden döneli bir gün olmuştu. Beşiktaş'ta ki çingenelerden 6,7 buket karanfil aldı. Çiçek alış verişlerinde çingeneleri mağazalara tercih ediyordu. Hem çok taze hem de aynı paraya kocaman bir çiçek buketi yaptırabiliyordu. Anneler günü olduğu için fahiş bir bedel isteyen satıcıya ses çıkarmadı. Bir taksi çevirdi. Yolda sokaklara arz-ı endam etmiş Baharı selamladı. Seyretti. Dokundu ...
Zilin düğmesine bastığında vakit öğleyi bulmuştu. Elinde çiçek buketiyle yirmi yedi yıl önce karlı bir Şubat akşamı çıktığı Anne evinin kapısı önündeydi. Başını eğip açılmasını beklediği o kapının önündeki paspasın üzerinde başına gelenleri hatırladı bir an. Kulakları içeriden gelecek annesinin ayak sesini beklese de çıt çıkmıyordu. Sürenin uzadığını düşünerek bir kere daha zile dokunduğunda ürperdi. Başını kaldırdı duyacağı anahtar sesi için. Anahtar şıkırtısı yerine Annesi kapının arkasından sert bir ses tonuyla "Niye Geldin" dedi.
Korktuğu olmuş, kapının önü binlerce cam kırığıyla dolmuştu. Ayakları kanarken,
"Anne, lütfen" diyebildi usulca.
"Senin Annen yok ! Nerden Geldiysen Oraya Git" diyen annesini duyduğunda artık beyni uğulduyor, içinde dağlar devriliyordu. Sanki kalbini bir el acımasızca sıkıyordu. Gırtlağına düğümleneni itmeye gayretle "Gideceğim Bir Yer Yok, Benim Yurdum Sensin" derken ikisi de sessizce ağlıyorlardı kapının diğer uçlarında. Anne içeride,.. oğlu dışarıda. Süresini bilmediği bir zaman diliminde bekledi Annesinin kapıyı açması için.
Açılmadı kapı.
Usulca bıraktı çiçek buketini paspasın üzerine. Bahçeden geçip sokağa çıktı. İlerde ki Emniyet Sandığı Huzur Evinin arkasında ki boş arsadan geçerek Bebek sırtlarında ki o çocukluk sığınağı ağacının altına gitti. Boğaza bakıp "Ne olur Anne" diyerek hıçkırıklarla ağladı. Gözyaşları yine yaktı gözlerini. Binip gitti tekrar çocukluğunun adaları Sumatra'ya, Java'ya ve Babannesinin Sır Kapısına o eski şileple...

Dünyanın En Hoş Sesine Sebep Olan Sevgili Anneler !
Çocuklarınızın "Af Edilme, Özür Dileme" isteklerini geri çevirmeyin. Onları yalvartıp en doğal hakları için dilenci etmeyin. Belirsizlikler, hayaletler koymayın içlerine. Her şeyden önemlisi şevkat ve sevgi taleplerini görmezden gelmeyin. Yaşlanmış olsalar da çocukların SEVGİ ve ŞEVKAT e ihtiyaçları vardır. Bunlar, onların ruhlarını ve kişiliklerini güçlü kılacak en önemli yapı taşlarıdır. Bu basit gibi gözüken ve içinizde üretilen doğal malzemelerinizin onların manevi hayatında eksik olmaları halinde; bir parça biskui önünde zıplayan sokak köpeği misali..
Zerre kadar değeri olmayanlar tarafından tüm yaşamları boyunca incitilir, kanatılırlar...