Kedilerle uzak yakın alakası olan ya da onlarla birlikte bir müddet yaşayanların bildiği gibi;
Kediler ufak, dar ve sıkışık yerleri sever. Bunun sebebi belki de zor olanı başarma itilimiyle mükemmel olma çabalarıdır onların. Belki de gizemlerinin bir parçası..
Benek ile ilk dost olduğum ayların sonunda akşamları da evde kalmaya başlamıştı. Yemek yaparken mutfakta yere attığım poşetlerle oynarken naylon torbadan çıkan hışırtıyı sevdiğini düşünürdüm. Bir gün sırf ona değişik bir oyun sunmak adına; Benek i üstünde durduğu naylon poşetin içine koyup sallamaya başladım. Bu hareketime ters bir tepki vermediği gibi hoşnut olduğunu belli eden sesler de çıkartmaya başladı. Sonunda onu sallamaktan yorulup poşetle birlikte mutfak kapısının sapına astım Benek i. Kafasını torbanın saplarının arasından çıkarıp benim yemek hazırlayışımı seyretmişti. Bu küçük oyundan sonra aynı ritüeli sıkça tekrarlar olmuştuk. Bazen de omuzuma astığım ağzı açık bir çata ile onu gezmeye bile götürebiliyordum. Koltuk altımda ve dokunabildiği sürece sorun yoktu...
Çocukluğumda bildiğim ama bu yaşlarımda unuttuğumu keşfetmiştim.. Dar, sıkışık ve saklı yerlerin daha güvenli olduğunu..
Evet görüldüğü gibi valizim hazır ve ben yine içindeyim.. Gitmek.. Yine uzunca bir yolculuk için. Bu yolculukta başarısızlık gerçeğini ve yenilgiyi kabul etmenin de bir erdem olduğunu irdeleme çabasıyla geçecek.
Yola çıkma zamanıdır. FaceBlog ta rastladığım herkese tekrar teşekkür ederek ayrılıyorum. Hepinizin hoşça ve esen kalmanız dileğim ile...
Etiketler:
Yaşam Sepeti
Kediler ufak, dar ve sıkışık yerleri sever. Bunun sebebi belki de zor olanı başarma itilimiyle mükemmel olma çabalarıdır onların. Belki de gizemlerinin bir parçası..
Benek ile ilk dost olduğum ayların sonunda akşamları da evde kalmaya başlamıştı. Yemek yaparken mutfakta yere attığım poşetlerle oynarken naylon torbadan çıkan hışırtıyı sevdiğini düşünürdüm. Bir gün sırf ona değişik bir oyun sunmak adına; Benek i üstünde durduğu naylon poşetin içine koyup sallamaya başladım. Bu hareketime ters bir tepki vermediği gibi hoşnut olduğunu belli eden sesler de çıkartmaya başladı. Sonunda onu sallamaktan yorulup poşetle birlikte mutfak kapısının sapına astım Benek i. Kafasını torbanın saplarının arasından çıkarıp benim yemek hazırlayışımı seyretmişti. Bu küçük oyundan sonra aynı ritüeli sıkça tekrarlar olmuştuk. Bazen de omuzuma astığım ağzı açık bir çata ile onu gezmeye bile götürebiliyordum. Koltuk altımda ve dokunabildiği sürece sorun yoktu...
Çocukluğumda bildiğim ama bu yaşlarımda unuttuğumu keşfetmiştim.. Dar, sıkışık ve saklı yerlerin daha güvenli olduğunu..
Evet görüldüğü gibi valizim hazır ve ben yine içindeyim.. Gitmek.. Yine uzunca bir yolculuk için. Bu yolculukta başarısızlık gerçeğini ve yenilgiyi kabul etmenin de bir erdem olduğunu irdeleme çabasıyla geçecek.
Yola çıkma zamanıdır. FaceBlog ta rastladığım herkese tekrar teşekkür ederek ayrılıyorum. Hepinizin hoşça ve esen kalmanız dileğim ile...
0 Yorum Yapılmış Kediler Bilir II İçin