FR
ENG
GER
Rodos'ta Bir Gül Bahçesi
Öyle Sessiz ve Sevdalı
Ama Kapkaranlıktı
Kapısının Önüne, Sen Geldiğinde;
Bahçede Sadece Yalnızlık Vardı
Herşey Öyle Kıpırtısız, Siyah Beyazdı
Ümitti, Sevgiydi Kapıya Dokunan Elin
Eğer İçeri Girebilseydin
Görebilecektin
Renklendiğini Tüm Çiçeklerin
Ne Yazık, Aynı Hızla Vazgeçince Yüreğin
Herşey Öylece Kıpırtısız, Siyah Beyaz Kaldı
Ve Sen Giderken Rodosta Mevsim Sonbahardı
Bahçe ise Sadece Yalnızlıkdı, Yapayalnızdı
Öyle Sessiz ve Sevdalı
Ama Kapkaranlıktı
Kapısının Önüne, Sen Geldiğinde;
Bahçede Sadece Yalnızlık Vardı
Herşey Öyle Kıpırtısız, Siyah Beyazdı
Ümitti, Sevgiydi Kapıya Dokunan Elin
Eğer İçeri Girebilseydin
Görebilecektin
Renklendiğini Tüm Çiçeklerin
Ne Yazık, Aynı Hızla Vazgeçince Yüreğin
Herşey Öylece Kıpırtısız, Siyah Beyaz Kaldı
Ve Sen Giderken Rodosta Mevsim Sonbahardı
Bahçe ise Sadece Yalnızlıkdı, Yapayalnızdı
sufi on Temmuz 21, 2009 dedi ki...
YanıtlaSilYa O elin dokunduğu kapı AÇILmadıysa?
Elif..den on Temmuz 21, 2009 dedi ki...
YanıtlaSilSiyah beyaz çiçekler hep içimizde,ona aşkla sulamadıktan sonra nasıl renklendirebiliriz...
Çınar on Temmuz 22, 2009 dedi ki...
YanıtlaSilYa da; Arkasındaki çiçekleri gören eller açsın kapıyı...
Sevgiler
Ali İkizkaya on Temmuz 22, 2009 dedi ki...
YanıtlaSilCan Sufim !
Keşke Senin dediğn gibi olaydı. Ne yazık ki bakımı yapılmış ve sonuna kadar açıktı...
Ali İkizkaya on Temmuz 22, 2009 dedi ki...
YanıtlaSilSevgili Elif !
Çok güzel yazmışsın çiçeklerin can suyunun aşk olduğunu. Susuzluktan siyah beyaz bir bahçe. Belki heycanlanmış rengarenk olabilmek için ama ümit olan ümitsizlik getirmiş.
Ali İkizkaya on Temmuz 22, 2009 dedi ki...
YanıtlaSilSevgili Çınar!
Çaba da çabasızlıkta o elleri getirmiyor. Ve her insanın kumaşı bir kere biçilmiş oluyor.
Sevgiyle.